پس از شایع شدن ویروس کرونا ، یا (COVID-19) در دنیا و همه گیر شدن این ویروس ، به طبع ایران نیز یکی از کشورهایی بود که به این ویروس آلوده شد. با طولانی تر شدن زمان حضور کرونا در ایران ، کم کم مردم به این وضعیت عادت کردند، و در کنار کرونا به زندگی با رعایت پروتکلهای بهداشتی ادامه دادند. آموزش و مدارس نیز از این قاعده مستثنی نبود و برای رفع مشکل حضور در مدارس ، تمهیداتی غیر حضوری از قبیل آموزش تلویزیونی و آموزش از راه دور در شبکه های اجتماعی اتخاذ گردید. پس آموزش دستخوش تغییرات شد و آموزش مجازی شروع گردید. حال دیگر نمیتوان به دانش آموزی که از صبح موبایل دردست دارد گفت آن را کنار بگذارد و درس بخواند چرا که حالا همین وسیله که تا دیروز یکی از معضلات به حساب می آمد خود تنه و جزء اصلی آموزش بحساب می آید.در این بحبوحه آموزش و پرورش برای همسو شدن با آموزش و به بیراهه نرفتن دانش آموزان، اقدام به طراحی و ارائه نسخه شاد نمود ولی نرم افزاری که بصورت یکباره و بدون کارشناسی و امتحان قبلی تولید شده باشد دچار مشکلاتی است که شاد نیز از این مشکلات کم نداشت تازه شاد در صورتی میتوانست مفید فایده باشد که زیر ساختها آماده باشد و این خود یک معضل بزرگ بود.در این میان بسیاری از معلمان و مدارس به شبکه های اجتماعی به جز شاد روی آوردند و این شروعی برای مشکلات بود.حال بر این مشکلات باید نداشتن تلفن همراه و سیستم برای عده ای از دانش آموزان در مناطق محروم را نیز اضافه نمود. به هرحال با کمک خیرین و تهیه گوشی برای قسمتی از دانش آموزان محروم ، و حل موقت شبکه شاد، آموزش از راه دور به کار خود ادامه داد.
قسمتی از مقاله ((بررسی فضای مجازی برای دانش آموزان در دوران کرونا وآسیبهای وارده بر آنها دراین فضا)) به قلم خودم
